صلح و ثبات قفقاز جنوبی در گرو احیای «سازوکار ۳+۳»
تاریخ انتشار: ۴ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۱۶۹۵۶
موقعیت استراتژیک قفقاز جنوبی برای هم همسایگان و هم کشورهای فرامنطقه‌ای از اهمیت بالایی برخوردار است. پس از جنگ دوم قره‌باغ برای حل و فصل مناقشه دو کشور ارمنستان و جمهوری آذربایجان راهکارهای زیادی مطرح شده اما کشورهای منطقه از جمله ایران بر همکاری منطقه‌ای و حل این موضوع با نقش بازیگران منطقه‌ای تاکید دارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش ایران اکونومیست، پس از جنگ دوم قره باغ با توجه به تنش‌هایی که میان دو کشور جمهوری آذربایجان و ارمنستان وجود داشت پیشنهادات و راهکارهای متعددی از سوی بازیگران منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای مطرح شد، اما تاکنون نتیجه قابل محسوسی را در بر نداشته است. جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از کشورهای دارای منافع در این منطقه به دلیل مرزهای مهم ژئوپلیتیکی همواره بر حفظ امنیت و ثبات در منطقه قفقاز جنوبی تاکید دارد.
اهمیت منطقه قفقاز جنوبی برای جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از همسایگان مهم تا اندازه‌ای است که تلاش می‌کند در قالب ساز و کارهای منطقه‌ای موضوع را پیگیری کند. در این ارتباط بر حل و فصل موضوع از طریق ساز و کار ۳+۳ یعنی کشورهای روسیه، ایران و ترکیه و همچنین آذربایجان، ارمنستان و گرجستان تاکید دارد تا با مشارکت کشورهای منطقه مناقشه طولانی مدت در قفقاز جنوبی حل شود.
حسین امیر عبداللهیان وزیر امور خارجه کشورمان اخیرا در دیدار با همتای ارمنی خود با تاکید بر اینکه متاسفانه برخی از کنشگران خارجی به دنبال ایجاد صف‌بندی در منطقه قفقاز هستند، اظهار داشت: از فرمت و ساز و کار ۳+۳ بین کشورهای منطقه استقبال می‌کنیم و از برگزاری این نشست که در آن آذربایجان و ارمنستان نیز حضور داشته باشند استقبال می‌کنیم و به تلاش‌های خود در این زمینه ادامه می‌دهیم.
این دیپلمات عالی رتبه کشورمان همچنین با تاکید بر حمایت ایران از مذاکرات صلح در منطقه قفقاز جنوبی و آمادگی ایران برای کمک به تحقق صلح پایدار در آن منطقه گفت: منطقه قفقاز نباید به میدان منازعه و کشمکش بین قدرت‌ها تبدیل شود. تبدیل شدن قفقاز به میدان رقابت، موضوع تحقق صلح در منطقه را به تاخیر می‌اندازد.
محمدرضا دماوندی کارشناس مسائل قفقاز نیز معتقد است باید تلاش کرد تا ۳+۳ فعال به وجود آید، این ساز و کار مدت‌هاست مطرح بوده و وجود داشته اما فعال نبوده است. او تصریح کرد: به‌عنوان مثال گرجستان همواره در تلاش است تا خود را از مسائل مربوط به این منطقه و موضوعات ارمنستان و آذربایجان دور نگه دارد، باید تلاش هایی صورت گیرد تا ۳+۳ فعال شده و سایر کشورها نیز جذب شوند.
حفظ تمامیت ارضی جمهوری آذربایجان و نیز تعیین حق سرنوشت برای ارامنه قره باغ یکی از فاکتورهای مهم در دستیابی به صلح در این منطقه است
بر همین اساس، بسیاری از تحلیل‌گران و کارشناسان حوزه قفقاز نیز معتقد به راه حل دیپلماتیک و نه نظامی و یا حتی ارائه یک مدل منطقه‌ای هستند تا در حل مناقشه قفقاز موثر باشد. ضمن اینکه حفظ تمامیت ارضی جمهوری آذربایجان و نیز تعیین حق سرنوشت برای ارامنه قره باغ یکی از فاکتورهای مهم در دستیابی به صلح در این منطقه است.
با توجه به اینکه تمامیت ارضی جمهوری آذربایجان از سوی کشورهای دنیا به رسمیت شناخته شده اما یکی از دلایل طولانی شدن این مسأله منافع بازیگرانی است که به عنوان بازیگران تاثیرگذار شناخته می‌شوند که برخی از آنها مانند ترکیه، روسیه و ایران در منطقه قرار دارند و آمریکا، فرانسه و سازمان امنیت همکاری اروپا هم به عنوان بازیگران فرامنطقه‌ای نقش داشتند. البته در چند سال اخیر رژیم صهیونیستی نیز به دنبال باز کردن جای پای خود در قفقاز جنوبی بوده است.
نباید فراموش کرد یکی از پیامدهای بحران در این منطقه حضور و نفوذ رژیم صهیونیستی با چراغ سبز باکو است که زمینه ساز تحولات مختلف اعم از جغرافیایی و ژئوپلیتیکی و همچنین مرزها شده است، لذا هنوز مسائل مورد مناقشه حل نشده و چشم انداز روشنی را نمی‌توان در شرایط موجود تصور کرد.
از سوی دیگر در پی سیاست‌های توسعه‌طلبانه ترکیه و نفوذ بر جمهوری آذربایجان و به دنبال آن حضور رژیم صهیونیستی در باکو تلاش شده تا از هر فرصتی برای مداخله در امور کشورها و نقض قوانین و مقررات موجود در منطقه قفقاز استفاده کنند. این مساله بارها از طرف کشورهای همسایه از جمله ارمنستان نیز گوشزد شده و جمهوری اسلامی ایران هم در این زمینه هشدار لازم را داده که حضور اسرائیل می‌تواند امنیت این منطقه را مختل کند.
عبدالرضا فرجی‌راد استاد ژئوپلیتیک دانشگاه نیز در گفت‌وگو با ایران اکونومیست با بیان اینکه ساز و کار ۳+۳ طرح خوبی است، گفت: کشورهای منطقه باید با یکدیگر نشست داشته و در این زمینه گفت‌وگو و رایزنی کنند تا راه حلی پیدا شود در غیر این صورت با جنگ و درگیری این مساله حل نمی‌شود.
فرجی راد: روسیه، ایران و ترکیه در مورد مناقشه قفقاز باید به تفاهم برسند و سپس با سایر طرف‌ها گفت‌وگوهای چندجانبه برای دستیابی به یک راه حل انجام شود
این دیپلمات سابق کشورمان همچنین خاطرنشان کرد: کشورهای بزرگ‌تر منطقه روسیه، ایران و ترکیه باید با یکدیگر تفاهم کرده و به نتیجه برسند، ضمن اینکه منافع همه در نظر گرفته شود و سپس با سایر کشورهای طرف گفت‌وگوهای چند جانبه داشته باشند. تا زمانی که این سه قدرت به نتیجه نرسند مسائل مربوط به قفقاز جنوبی نیز به نتیجه نمی‌رسد حتی اگر آذربایجان و ارمنستان هم تفاهم کنند باز باید این قدرت‌های منطقه‌ای هم به یک تصمیم واحد برسند.
وی با تاکید بر این که مساله تنش در قفقاز تمام نشده اظهار داشت: اخیرا وزیر خارجه ارمنستان اعلام کرد که هنوز آذربایجان درصدد حمله به ارمنستان است و این که قره‌باغ در محاصره قرار گرفته و مردم در سختی هستند و هر لحظه این احتمال وجود دارد که یک درگیری جدیدی اتفاق بیافتد.
این نوع اظهار نظرها و گمانه زنی‌ها حاکی از آن است که مذاکرات و رایزنی‌های انجام شده توسط مقامات باکو و ایروان با مقامات اروپایی یا آمریکایی هنوز به نتیجه مطلوب نرسیده است. طبیعتا تا کشورهای منطقه با هم تفاهم نکنند این موضوع حل نمی‌شود.
فرجی راد هم در این زمینه اظهار داشت که این مذاکرات ظاهرا هنوز به نتیجه نرسیده و وزیر خارجه ارمنستان در اظهارات خود ابراز نگرانی داشت . شاید یکی از علت‌های اصلی این موضوع پی گیری علی‌اف برای اهداف خود با پشتیبانی کشورهای منطقه است که غیر از آن هم کوتاه نمی‌آید، آن اهداف را رها نکرده و دنبال موقعیت است که اهدافش را پیاده کند،طبیعتا نتیجه‌گیری مثبتی نخواهد داشت.
این دیپلمات پیشین همچنین خاطرنشان کرد: با توجه به مسائل موجود در این منطقه تا به امروز ایران هم مقاومت کرده و اجازه نمی‌دهد که تغییرات ژئوپلیتیکی در منطقه رخ دهد، البته جنگ روسیه و اوکراین هم در این مساله بی تاثیر نیست. ضمن اینکه ترکیه هم منافع خود را دنبال می‌کند و این بر بحران در منطقه می‌افزاید زیرا از یک طرف ماجرا حمایت کامل را به عمل می‌آورد.
از سوی دیگر روسیه به عنوان کشوری که نفوذ بسیاری در آذربایجان هم دارد به دلیل درگیر شدن و تداوم جنگ با اوکراین چندان تمایلی برای حل موضوعات مورد مناقشه در قفقاز نشان نمی‌دهد. ایران هم در این مدت تلاش کرده تا با کاهش تنش در منطقه نقش ایفا کند و به همین منظور دیدارها و گفت‌وگوهایی هم صورت گرفته است، اما دخالت بازیگران فرامنطقه‌ای و تحریک جمهوری آذربایجان از سوی آن ها موجب شده تا این تلاش‌ها نتیجه‌ای نداشته باشد، باکو با پیروزی که تقریبا در جریان جنگ قره باغ به دست آورد تصور می‌کند می تواند به پیشروی‌های خود ادامه دهد و معادلات منطقه‌ای را تغییر دهد.
سقائیان: شرایط منطقه قفقاز جنوبی تحت تاثیر جنگ روسیه و اوکراین قرار گرفته و احیای ابتکار ۳+۳ تاکیدی بر اهمین صلح و ثبات در این منطقه است
سید علی سقائیان سفیر پیشین ایران در ارمنستان نیز در گفت‌وگو با ایران اکونومیست تاکید کرد که شرایط منطقه قفقاز جنوبی تحت تاثیر جنگ روسیه و اوکراین قرار گرفته و احیای این ابتکار (۳+۳) برای این بوده که اهمیت صلح و ثبات در قفقاز جنوبی مورد تاکید قرار گیرد.
وی افزود: طرف های اصلی ایران، روسیه و ترکیه هستند و باید یکبار دیگر کنار هم جمع شوند اما به نظر می‌رسد شرایط منطقه پیچیده‌تر شده و با تداوم جنگ روند مذاکره برای برقراری صلح و ثبات مورد حمایت قرار گیرد، احتمالا حمایت از ساز و کار ۳+۳ از سوی وزیر خارجه کشورمان به این دلیل بوده که این موضوع یادآوری شود تا فراموش نگردد.
این دیپلمات پیشین کشورمان یادآور شد: امنیت ملی روسیه در ارتباط با قفقاز جنوبی با توجه به حضور نیروهای حافظ صلح آن که در این منطقه مستقر هستند، برای آن ها مهم است. روسیه، قره‌باغ را برای امنیت خود مهم می‌داند. اما ضرورت دارد روسیه فعال‌تر باشد و در این ارتباط وزیر خارجه کشورمان با همتایان روس و ترک خود هم رایزنی‌هایی را انجام داده است.
بنابراین با توجه به شرایط منطقه‌ای و موقعیت ژئوپلیتیک و استراتژیک قفقاز جنوبی حل و فصل مناقشه باید توسط کشورهای منطقه انجام شود. ایران هم همواره بر حل و فصل مسالمت‌آمیز اختلافات با همکاری‌های منطقه‌ای تاکید داشته و دارد زیرا فعل و انفعالاتی که در مرزهای متصل به ایران و قفقاز اتفاق می‌افتد می تواند ایران را در حصر استراتژیک از ناحیه قفقاز شمالی قرار دهد. ضرورت دارد کشورهای منطقه نسبت به تحولات ژئوپلیتیکی این منطقه حساس بوده و روند مذاکرات و راه حل دیپلماتیک را دنبال کنند.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: قفقاز جنوبی ، مناقشه آذربایجان و ارمنستان ، ساز و کار 3 3
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: قفقاز جنوبی مناقشه آذربایجان و ارمنستان ساز و کار 3 3 آذربایجان و ارمنستان جمهوری آذربایجان منطقه قفقاز جنوبی منطقه قفقاز کشورهای منطقه ساز و کار ۳ ۳ شرایط منطقه وزیر خارجه صلح و ثبات منطقه ای ایران هم حل و فصل قره باغ راه حل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۱۶۹۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حال خوش این روزهای نگین فیروزه‌ای آذربایجان
دریاچه ارومیه به عنوان نگین منطقه آذربایجان پس از یک دوره خشکسالی و کاهش وسعت آبی، این روزها جان دوباره‌ای گرفته و امیدها برای احیای بزرگترین دریاچه داخلی ایران را زنده کرده است.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از آذربایجان شرقی، دریاچه ارومیه به عنوان بزرگترین دریاچه داخلی ایران، بزرگترین دریاچه آب شور در خاورمیانه و ششمین دریاچه بزرگ آب شور دنیا، روزگاری زیست‌گاه ۲۱۲ گونه پرنده، ۴۱ گونه خزنده، ۲۷ گونه پستاندار، ۲۶ گونه ماهی و هفت گونه دوزیست بود، اما همچون بسیاری از رودخانه‌ها و تالاب‌های کشور در پی تغییرات اقلیمی و برداشت بی‌رویه از حوضه‌های آبریز از وسعت آن کاسته شد.
دریاچه ارومیه در سال ۱۳۴۶ بر اساس مصوبه شماره یک شورای عالی حفاظت محیط زیست کشور، به عنوان منطقه حفاظت شده و طبق مصوبه شماره ۶۳ شورای عالی در سال ۱۳۵۴، به عنوان پارک ملی شناخته شد.
نگین فیروزه‌ای آذربایجان در سال ۱۳۵۶ در زمره مناطق بین‌المللی ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره جهانی به ثبت رسید و سال ۱۳۵۴ با ۱۰۲ جزیره که از سوی سازمان یونسکو ذخیره‌گاه طبیعی جهان شناخته شده بود در کنوانسیون رامسر به‌عنوان یکی از تالاب‌های بین‌المللی به ثبت رسید و مؤسسه بین‌المللی تالاب‌ها آن را به عنوان یکی از مهمترین زیستگاه‌های پرندگان معرفی کرده است.
دریاچه ارومیه جدای از تأثیرات زیست‌محیطی، پیوند عمیق و ناگسستنی با احساسات و علایق مردم منطقه آذربایجان دارد، خواهرخواندگی تبریز و ارومیه را به اثبات می‌رساند و روزهای پرشور این دریاچه، روزهای خوش مردمان منطقه نیز خواهد بود.
طی سال‌های اخیر، خشک شدن دریاچه ارومیه و تلاش‌های ناکام سیاست‌گذاری‌های زیست‌محیطی، بحران خشکسالی نگین آبی آذربایجان را تبدیل به یک تهدید جدی کرده بود تا جایی که خبرهایی از مالچ‌پاشی، استخراج نمک، تیتانیوم و لیتیوم به گوش می‌رسید که پس از مدتی تکذیب شد.
خشک شدن دریاچه شایعه‌های بزرگی با خود به همراه می‌آورد و اندوه خشکسالی دریاچه، به حدی جدی بود که تبدیل به یکی از دغدغه‌های اصلی روزمره مردم شده بود. این نگین آبی که از نظر سطح آب‌های آزاد، بیستمین دریاچه جهان و به لحاظ وسعت و شوری پس از بحرالمیت قرار گرفته است، به شوره‌زاری هشت میلیارد تنی تبدیل شده بود که تهدیدی بزرگ برای زیست‌بوم منطقه بود و به خطر افتادن بهداشت و سلامتی مردم و نابودی کشاورزی را در پی داشت.
دریاچه ارومیه، پرونده‌ای با جنبه‌های حقوقی، اجتماعی، سیاسی و حتی امنیتی است که به‌دلیل مدیریت نادرست، حاشیه‌های زیادی را پشت سر گذاشته و به علت نبود اطلاع‌رسانی و شفافیت، با شایعات، تحلیل‌های نادرست و نقدهای غیرمنصفانه زیادی مواجه بوده است.
اقدامات نرم‌افزاری و سخت‌افزاری دولت، دو جنبه مکمل اقدامات پیشگیرانه خشکسالی دریاچه‌ی ارومیه بوده‌اند که چالش‌هایی با خود به همراه داشته‌اند و به نظر می‌رسد که اقدامات نرم‌افزاری در برخورد با مسئله دریاچه ارومیه باید از اهمیت بیشتری برخوردار باشد.
حوضه آبریز ۵۲ هزار و ۴۷ کیلومتر مربعی دریاچه ارومیه که از ۶۰ رودخانه‌ی فصلی، دائمی و دوره‌ای سیراب می‌شود در استان‌های آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، کردستان و کشور ترکیه قرار دارد. استان‌های آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی و کردستان به ترتیب باید سالانه یک میلیارد و ۱۵۰ میلیون مترمکعب، ۳۹۴ میلیون مترمکعب و ۹۵۱ میلیون مترمکعب از حقابه‌ی دریاچه ارومیه را تأمین کنند.
رودخانه‌های زولاچای، نازلوچای، روضه‌چای، شهرچای، باراندوزچای، گدارچای، مهابادچای، سیمینه‌رود، زرینه‌رود، لیلان‌چای، مردق‌چای، صوفی‌چای، قلعه‌چای، آذرشهرچای و آجی‌چای تأمین کننده نیاز دریاچه ارومیه است.
ارزش‌های بوم‌شناختی اهمیت ویژه‌ای به موجودیت دریاچه ارومیه بخشیده و احیای آن چالشی فرامنطقه‌ای است؛ این دریاچه این روزها و پس از یک دوره طولانی خشکسالی، همزمان با بارش‌های زمستانه و بهاره جان دوباره گرفته و دلشوره‌های مردم را تا حد زیادی با آغوش گرم آب شورش به پایان رسانده است، اما این پایان ماجرا نیست و احیای دریاچه نیازمند راهکارهای طولانی مدت است.
چاه‌های غیرمجاز، تهدید جدی برای آب‌های زیرزمینی تلقی می‌شود و یکی از دلایل اصلی خشکسالی در حوضه آبریز دریاچه‌ی ارومیه است. آمار چاه‌های مجاز و غیرمجاز، همواره در هاله‌ای از ابهام به سر می‌برد و تنها راه احیای منابع آب‌های زیرزمینی اعمال مقررات سخت‌گیرانه در حفر و استفاده از این چاه‌ها است.
با توجه به اظهارات دبیر کارگروه ملی نجات دریاچه‌ی ارومیه، ۷۳ هزار حلقه چاه غیرمجاز و ۴۰ هزار حلقه چاه مجاز در حوضه‌ی آبخیزداری دریاچه ارومیه وجود دارد.
یوسف غفارزاده، مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای استان آذربایجان‌شرقی انسداد چاه‌های غیرمجاز را ضرورت احیای دریاچه ارومیه می‌داند و می‌گوید: در حوزه استحفاظی استان، ۱۰ هزار حلقه چاه غیرمجاز در حوضه آبریز دریاچه ارومیه وجود دارد که تاکنون انسداد ۸۶۵۲ حلقه چاه با هماهنگی دادستانی مرکز استان و نیروی انتظامی اجرایی شده است.
وی با اشاره به مسدودسازی ۹۱۲ حلقه چاه غیرمجاز در سال گذشته، ادامه می‌دهد: تاکنون ۴۶ درصد چاه‌های غیرمجاز حوضه آبریز دریاچه ارومیه با حکم قضائی مسدود شده و لازم است نسبت به مسدودسازی سالانه ۲۰۰۰ حلقه چاه غیرمجاز اقدام شود.
مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای استان آذربایجان‌شرقی تصریح می‌کند: صرفه‌جویی ۴۰ میلیون مترمکعبی آب در حوضه آبریز دریاچه ارومیه از مهر سال گذشته و بر اساس تصمیم ستاد احیای دریاچه ارومیه بوده که با قطع اضافه برداشت‌های چاه‌های دارای کنتورهای هوشمند عملی شده است.
غفارزاده همکاری سازمان جهاد کشاورزی را در این زمینه ضروری می‌داند و خاطرنشان می‌کند: احیای دریاچه ارومیه نیازمند عملکرد جدی دستگاه‌های اجرایی و نظارتی با هدف مسدودسازی چاه‌های غیرمجاز حوضه آبریز دریاچه ارومیه است.
وی با اشاره نصب کنتورهای هوشمند در چاه‌های مجاز اطراف دریاچه ارومیه، اظهار می‌کند: فرهنگ‌سازی و پرهیز از حفر چاه‌های غیرمجاز چه در حوضه آبریز دریاچه ارومیه و چه در مناطق دیگر با هدف جلوگیری از هدررفت آب‌های زیرزمینی نیازمند یک حرکت اجتماعی است تا ضریب خطر بحران‌های خشکسالی در آینده کاهش پیدا کند.
مجتبی ذوالجودی، معاون محیط‌زیست دریایی سازمان حفاظت محیط‌زیست نیز با اشاره به چاه‌های غیرمجاز حوضه آبریز دریاچه ارومیه، تاکید می‌کند: کشاورزی در این منطقه با برداشت غیرمجاز آب از منابع زیرزمینی انجام می‌شود و تعداد زیادی چاه غیرمجاز در این منطقه حفر شده است.
وی با اشاره به اما و اگرهای وجود چاه‌های مجاز، می‌گوید: برداشت آب توسط پمپ و ایجاد کانال برای انتقال آب به زمین‌های کشاورزی در این منطقه انجام و تا حد امکان از این کار ممانعت می‌شود.
یکی دیگر از عوامل کم آب شدن دریاچه ارومیه، توسعه بی رویه بخش کشاورزی است؛ توسعه ۱۴۰ هزار هکتاری باغات استان آذربایجان غربی به جای مدیریت مصرف، روند مصرف آب در باغات استان افزایش داشته است و ۵۷ درصد منابع آبی کشاورزی توسط سه محصول سیب، یونجه و چغندرقند مصرف می‌شود.
مجتبی ذوالجودی، معاون محیط‌زیست دریایی سازمان حفاظت محیط‌زیست با ابراز نگرانی از توسعه کمربند سبز پیرامون دریاچه ارومیه، تاکید می‌کند: با وجود شرایط بسیار بدِ آبی و خشکسالی طی سال‌های اخیر، توسعه کشاورزی در باغاتی که در اطراف دریاچه‌ی ارومیه با بیشترین مصرف آب کمترین بهره‌وری قرار دارند، ادامه داشته است.
وی اضافه می‌کند: وزارتخانه‌های ذی‌ربط از وزارت نیرو و وزارت کشاورزی گرفته تا مردم، باید در این زمینه احساس تکلیف کنند، چراکه شرایط کنونی منجر به احیای دریاچه ارومیه نخواهد شد.
معاون محیط زیست دریایی سازمان حفاظت محیط زیست با اشاره به ضرورت طرح رویکرد علمی در خصوص دریاچه ارومیه، اظهار می‌کند: وزارت کشاورزی مکلف شده است تا این موضوعات را دنبال و سند الگوی کشت را برای تمام حوضه‌ها عملیاتی کند. وزارت نیرو نیز باید برای تأمین منابع آبی کشاورزی قانون را مدنظر قرار دهد.
ذوالجودی ادامه می‌دهد: وزارت کشاورزی، اولین وزارتخانه‌ای است که تأثیرات مثبتی در حوضه آبخیزداری دریاچه‌ی ارومیه دارد و با سیاست‌گذاری‌های علمی باید کشاورز را به خودداری از کشت بعضی محصولات یا اجتناب از توسعه کشت تشویق کند.
وی می‌گوید: احیای دریاچه ارومیه به مرور زمان محقق خواهد شد و شرایط همه تالاب‌ها از جمله دریاچه ارومیه تا شش سال دیگر و به مرور بهتر خواهد شد.
وضعیت فعلی، نتیجه دو دهه غفلت استحداکثر تراز مشاهداتی دریاچه ارومیه به سال ۱۳۷۴ بازمی‌گردد که تراز آب دریاچه از سطح آب‌های آزاد به بیش از یک هزار و ۲۷۸ متر می‌رسید و با مساحت ۵۷۳۰ کیلومترمربعی دریاچه و بر اساس برداشت ماهواره‌ای بیش از ۳۶ میلیارد مترمکعب آب در دریاچه وجود داشت.
حداقل تراز برای بقای دریاچه یک هزار و ۲۷۴ متر از سطح آب‌های آزاد است که برای رسیدن به این تراز به حجمی معادل ۱۴ میلیارد و ۶۰۰ میلیون مترمکعب آب نیاز است.
مالک رحمتی، استاندار آذربایجان‌شرقی در خصوص اهمیت احیای دریاچه ارومیه به‌عنوان مسئله‌ای ملی، می‌گوید: نگاه ما برای احیای دریاچه ارومیه، رویکرد و نگاهی ملی است و با تمام توان برای احیای آن تلاش می‌کنیم تا با مشکلات زیست‌محیطی مواجه نشویم.
وی وضعیت کنونی دریاچه ارومیه را نتیجه دو دهه غفلت می‌داند و عنوان می‌کند: احیای دریاچه زمان‌بر خواهد بود و در این راستا افتتاح و بهره‌برداری انتقال آب سد کانی سیب و تکمیل خط انتقال پساب تصفیه‌خانه تبریز که حیات تازه‌ای به دریاچه بخشیده، عملی شده است.
استاندار آذربایجان شرقی با اشاره به لزوم شتاب‌دهی به پروژه‌های در حال اجرا، تاکید می‌کند: تمام امکانات دانشگاه‌های دو استان آذربایجان‌شرقی و آذربایجان‌غربی و دانشکده‌های علمی ملی پای کار است تا با بهره‌مندی از خرد جمعی برای احیای دریاچه ارومیه موفق‌تر عمل کنیم.
رحمتی با تاکید بر مدیریت منابع آبی، اظهار می‌کند: با توجه به لزوم تغییر الگوی کشت، متناسب با اقلیم طبیعی و منابع آبی، کشاورزی سنتی دیگر کارساز نیست و اصلاح الگوی کشت، استفاده از آبیاری‌های نوین، اصلاح بذر و استفاده از دانش و علوم روز در حوضه آبریز دریاچه ارومیه باید مدنظر باشد.
انتقال پساب تصفیه‌خانه‌ها، راهکاری پایدار برای تأمین حقابه دریاچه ارومیه است و تمرکز بر تصفیه فاضلاب در مصوبات احیای دریاچه ارومیه مورد تأکید بوده است. مطابق طرح ستاد احیای دریاچه ارومیه، ۱۲ تصفیه‌خانه با حجم تولید پساب ۳۰۲ میلیون و ۳۰۰ هزار متر مکعب در احیای دریاچه نقش خواهد داشت.
پساب‌ها یا به صورت مستقیم به دریاچه سرریز می‌شود یا با هدف تعادل‌بخشی و جایگزینی منابع آب زیرزمینی استفاده می‌شود و یا به مصرف صنایع می‌رسد تا جایگزین مصرفی صنایع از رودخانه‌ها باشد و آب رودخانه‌ها به دریاچه منتقل شود.
محمد خانی، مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب آذربایجان شرقی تاکید می‌کند: سالانه ۸۵ میلیون مترمکعب پساب تصفیه‌شده شهر تبریز به سمت دریاچه ارومیه رهاسازی می‌شود.
وی ۹۰ درصد پساب تصفیه شده تبریز را سهم دریاچه ارومیه می‌داند و ادامه می‌دهد: پساب تصفیه شده تبریز سهم بسیار ناچیزی در احیای دریاچه ارومیه دارد.
محمدصادق معتمدیان، دبیر کارگروه ملی نجات دریاچه ارومیه با اشاره به بارش‌های اخیر و رهاسازی‌های آب سدها، می‌گوید: وضعیت دریاچه ارومیه رو به بهبود است.
وی تصریح می‌کند: تراز فعلی دریاچه ارومیه به یک هزار و ۲۷۰ متر و ۳۸ سانتی‌متر رسیده است که در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته، افزایش هفت سانتی‌متری داشته و این تراز نسبت به آغاز سال آبی جاری (اول مهر ۱۴۰۲) ۵۵ سانتی‌متر بیشتر است.
دبیر کارگروه ملی نجات دریاچه ارومیه از افزایش ۳۵۰ کیلومترمربعی وسعت دریاچه نسبت به مدت مشابه سال گذشته خبر می‌دهد و اضافه می‌کند: وسعت دریاچه ارومیه در حال حاضر یک هزار و ۵۰۰ کیلومترمربع است.
معتمدیان خاطرنشان می‌کند: دریاچه ارومیه، یک میلیارد و ۹۰۰ میلیون مترمکعب آب دارد که بیش از ۲۵۰ میلیون مترمکعب بیشتر از زمان مشابه سال گذشته است و ورودی آب به دریاچه ارومیه در حال حاضر ۴۱۱ مترمکعب در ثانیه است.
وی در خصوص آغاز رهاسازی آب از سدهای استان آذربایجان‌غربی از آذر سال گذشته، می‌گوید: روزانه حدود ۲۰ میلیون مترمکعب آب به سمت دریاچه رهاسازی می‌شود.
این‌روزها، دریاچه ارومیه به مردم لبخند می‌زند و با رهاسازی آب‌ها و حقابه‌ها، میزبان مردم در آب‌های شور خود شده است و ساکنان شهرهای دور و نزدیک برای دیدنش لحظه‌شماری می‌کنند.
سیاست‌های احیای دریاچه نه به صورت موقت، بلکه باید به عنوان راهکاری مداوم و مستمر دنبال شود تا نمک بر زخم‌های دریاچه نپاشند و ارومیه پناهگاه مردمی باشد که با خشک‌سالی‌اش اندوهگین و با جان‌گرفتنش سرزنده می‌شوند و به ساحلش پناه می‌آورند.
چنانچه سیاست‌های فعلی که منجر به احیای دریاچه شده است، ادامه نداشته باشد، باز هم خشکسالی و دیگر تهدیدات زیست‌محیطی گریبان‌گیر منطقه آذربایجان خواهد بود و زخم‌های بی‌شمار بر تن عریان دریاچه ارومیه خواهد نشست.
کد خبر 743948
حمله به نمازگزاران در گذره هرات افغانستان/ ۶ نفر شهید شدند